Zamek rycerski w Oporowie

Zamek rycerski z XV wieku.

Gotycka budowla znajduje się na wyspie i została wzniesiona na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem. W doskonale zachowanym kompleksie można podziwiać basztę z kaplicą, mur kurtynowy zwieńczony blankami oraz skrzydło mieszkalne.

Historia

Pierwsze założenie obronne w Oporowie powstało w 1363 roku z inicjatywy Stefana Oporowskiego, chorążego łęczyckiego, który wzniósł tu drewniany dwór. Budowę murowanej, gotyckiej warowni rozpoczął Mikołaj Oporowski, wojewoda łęczycki. Nie doczekał on jednak końca prac – zmarł w 1425 roku, kiedy gotowa była jedynie wieża. Inwestycję dokończył jego syn, Władysław, wpływowy polityk na dworze Władysława Jagiełły i Kazimierza Jagiellończyka.

W 1623 roku właścicielami zamku zostali Barbara i Piotr Tarnowscy herbu Rola. To za ich czasów, w 1657 roku, warownia została zniszczona przez Szwedów. Pod koniec XVII wieku rezydencję odbudowano.

W 1725 roku zamek kupił Jan Sołłohub, a jego syn Józef przebudował obiekt w stylu barokowym. Kolejnymi właścicielami byli Pociejowie, a następnie Orsetti, którzy rozbudowali założenie.
W 1930 roku majątek przejęło Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, które sprzedało go rodzinie Karskich. Po 1945 roku zamek wraz z parkiem został upaństwowiony. Przeprowadzono wówczas prace modernizacyjne, przywracające budowli gotycki charakter.

We wnętrzach zamku utworzono Muzeum Wnętrz Stylowych oraz siedzibę Urzędu Stanu Cywilnego.

Ciekawostki

Z oporowskim zamkiem wiąże się legenda o podziemnym tunelu, który miał łączyć warownię z pobliskim klasztorem. Jak głosi opowieść, spotykali się w nim potajemnie piękna kasztelanka i młody przeor. Podczas jednej z takich schadzek sklepienie korytarza runęło, grzebiąc nieszczęśliwą dziewczynę.